Een paar citaten uit De spelende kerk.
Het waren de niet-christelijke sociologen die me de ogen openden voor wat een kerk eigenlijk hoort te zijn.
Waar leren kinderen en ouderen om nog (afhankelijk van het soort kerk) 20 tot 50 minuten stil te zitten en te luisteren naar een verhaal?
Het feit dat geloofsgemeenschappen zo’n grote impact hebben op de leden zelf, is een blinde vlek voor kerken, kerkgangers en theologen.
Als er een tijdje geen kerkscheuringen of conflicten zijn, moeten protestanten zich achter hun oren krabben en zich afvragen of ze nog wel actief genoeg zijn. Is er dan niet een kerkelijke elite die te veel macht heeft?
Toch ben ik eerder geneigd om te zeggen dat christelijke organisaties de handen en de voeten van de kerk hebben afgehakt. Een verminkingsproces waar de kerken overigens van harte aan hebben meegewerkt. Het resultaat is dat de kerk kreupel is en tot weinig in staat.
En essentieel onderdeel van een gezonde gemeenschap is dat men met elkaar wat durft aan te rommelen.
Zou het geen zegen zijn voor ons land als dat werd afgeschaft? Al die gereformeerde, reformatorische en evangelische basis- en middelbare scholen?
In de kerk kunnen zelfs de kleinste onderwerpen heel belangrijk worden wanneer mensen menen dat deze raken aan de kern. Dat is hét recept voor gedonder, en van gedonder is er natuurlijk regelmatig sprake. Maar het is genade die de boel bij elkaar houdt.
Waarom is Mark Darcy in Pride and prejudice zo’n aantrekkelijke man? (…) het zijn niet primair de looks, maar is het dat mysterieuze en onbereikbare van Darcy. Daar vallen vrouwen op. Die spanning van het anders-zijn geeft hem zijn waarde.
Cors Visser 